Yunanistan dünden itibaren tüm restoran, bar ve kafeleri kapattı.
Bu yeni bir yaşam sistemi… Bugüne kadar bu tür sosyal yaşam alanlarında günde ortalama dört saat harcayan Yunanlılar için aslında bir işkence. Polis bu konuda alınan önlemlere yönelik göz açtırmıyor.
Uzun süredir evde yemek yapmayan insanlar ya yemek dükkanlarından evlere servis isteyecekler ya da ellerine aldıkları gıdayı belediyenin banklarında tüketecekler.
Dükkanlar açık. Ancak onlara da kural getirildi. Mağaza personeli dışında çok az müşteri dükkan içerisinde olacak.
Bankalar bile bir ya da iki kişiyi içeri alıyorlar. Diğerleri sıralarını sokaklarda bekliyor.

Hal böyle olunca bu ülkeye turist gelir mi?
Gelen turist sadece otelde odasında ya da lobide vakit geçirebilir. Restoran yok eğlence yok bar yok. Yaşanabilir hiç bir şey yok.
Gelirinin önemli bir kısmını turizmden sağlayan bir ülke için aslında ekonomik anlamda bir yıkım.
Adalar ile Türkiye arasındaki taşımacılık durdu. Buralarda çalışan şirketler ve şirketlerdeki personelin geleceği belirsiz. Havayolu şirketleri ise en zorda olanlar arasında.

Herkes virüsün ortaya çıktığı Vuhan’da hayatın normale dönmeye başlamasından dolayı umutlu. Havaların ısınacak olmasından da.
Ancak hava sıcaklığını artmasıyla virüsün yayılma hızının azalacağı yönünde bilimsel bir veri yok. Kaldı ki yaz aylarını yaşayan güney yarımkürede de virüse rastlanmış durumda. O kadar yaygın olmasa da Avustralya Arjantin gibi ülkelerde ölüm vakaları var.
Buna karşılık İzlanda, Rusya, Kanada, Norveç, İsveç gibi çok soğuk ülkelerde de virüs vakaları az. Konuyu sadece iklim koşullarına indirgemek salgını anlamak için yeterli değil.

Biz dönelim yine Türkiye ve Yunanistan’a.
Çünkü aramızda özel bir sorun olan mülteci sıkıntısı var. Virüsün çok kötü şartlarda yaşayan mülteciler arasında salgın boyutuna ulaşması halinde iki ülkenin karşılaşacağı sorun diğer ülkelerden çok daha büyük olacaktır.
Yunan adalarında son gelen mülteciler tecrit edilmiş bir alanda yaşıyorlar. İçlerinde Suriyeli parmakla gösterecek kadar az. Ağırlıklı olarak Afgan, Iraklı, Nijeryalı, Somalililer dikkat çekiyor. Dolayısıyla bunlara savaş nedeniyle ülkelerinden kaçanlar demiyoruz. Ekonomik sıkıntılar nedeniyle Avrupa’ya ulaşmaya çalışıyor insanlar.
Öyle ya da yeni bir faza girdik.
Ve dünya bu süreçten sonra hiç de eskisi gibi olmayacak.
Nasıl bir düzen kurulacak?
İşte o şimdiden bilinmiyor.