Yanlış anladık yine.
“Tatil” ve “izin” sözcüklerini duyunca, gezmeye, eğlenmeye, hoş beşe gittik hep birlikte.
Kafeler, restoranlar, AVM’ler tıka basa dolu.
Otobüs, metro, tramvay, vapur seferleri hınca hınç.
Yaşlısı genci oradan oraya gidiyor.
Tamam.
Korkunun ecele faydası yok ama…
Buna da “cahil cesareti” denir, be arkadaş.
Anla artık.
Memleketi yönetenler karar almakta acze düşmüş olabilir.
Sen doğrusunu anla işte.
Otur evinde.

* * *

Yaşanan krizin boyutunu kavramak için, ateşin ille de ocağımızı yakmasını beklemek olacak iş midir Allah aşkına?
Umreden gelir, binlerce insan.
Bir kısmı sınırdan geçer, gider.
Tepki, uyarı, feryat ayyuka ulaşınca; sona kalanlar için “toplu karantina” kararı çıkar.
Gece yarısı öğrenciler dışarı atılır, yurt binalarına umreden gelenler alınır.
Onlar da “ahır gibi yerlere konduk” diye basar çığlığı.
Paradoksun dehşetine bakar mısınız!

* * *

Fed Başkanı Jerome Powell, “ekonomik politika yapıcıların ekonomiyi kesintiye uğratan zorlukların üstesinden gelmek için elinden geleni yapması ve normale hızlı bir şekilde dönüşü desteklemeleri gerektiğini” söyledi ve “Avrupa Merkez Bankası, İngiltere Merkez Bankası, Japonya Merkez Bankası, Kanada Merkez Bankası ve İsviçre Merkez Bankasıyla koordineli olarak dolar likiditesindeki baskıya karşı koymak için ortak hareket ettiklerini” açıkladı bugün.
Öyle.
Bir yanda “can korkusu” yaşanırken, diğer yanda yaşamak için paraya ihtiyaç var.
Kapanan kepenkler yüzünden iki kişinin çalıştığı çay ocağından, devasa işletmelerdeki insanlara kadar kimsenin aç ve açıkta kalmamasını sağlamak şart.

* * *

Bilgisine, sağduyusuna önem verdiğim, güven duyduğum az sayıdaki insandan biri olan Mahfi Eğilmez bugün iki cümle özetlemiş durumu:
“Koskoca sosyalizmin, sayısız krizin çökertemediği kapitalizme, gözle görünmez bir virüs diz çöktürdü. Bakalım sonu nereye varacak?”
Demem o ki…
Yaşanan çöküş sürecinin sonu, “sonunu düşünen kahraman olamaz” gibi, hamasi laflarla şekillenen bir anlayışa bırakılamaz.
Bizim şu anda halkın sağlığını ve hayatını düşünen vicdanlı, akıllı yöneticilere ihtiyacımız var.
Umarım, vardırlar.