Konuşanların tipi, gerçek hayattakilere benzemese de, “huyu, suyu, tıyneti, karakteri” birbirine benzer kişiler.
Varsayalım ki, biri Rıfat bey.
Diğeri, Ethem bey.
Ötekiler, Nihat bey, Mehmet bey, Naci bey, Ahmet bey.
Elbette, Güler hanım.
Çok var onlardan.
Hele ki, tuzu kuruysa ve sahip olduğu tuz dağlarına yenilerini eklemek için yanıp, tutuşuyorsa.
Her yerdeler.
Mahmut bey, Işınsu hanım…
Vs. Vs.
Kimi bir köşenin başını tutmuş.
Kimi bal kasesinin başına oturmuş.
Vıdı vıdı, bıdı bıdı konuşuyorlar.
* * *
- Çok şükür bugün her şey değişmiştir memleketimizde.
- Türkiye bugün dünyanın en zengin ülkelerinden biri haline geldi. Bir tane yoksul köylü gösteremezsiniz. Ne şalvar ne bir şey, çarık tarihe karıştı.
- Beyefendi çok doğru söylüyor. Bugün hangi köye giderseniz gidin her evde radyo, televizyon, buzdolabı göreceksiniz. Halbuki malum bazı yazar çizer takımı köylüleri sefalet içinde gösterip duruyorlar.
- Kasıtları var efendim, kasıtları var.
- İşleri güçleri nifak sokup, ortalığı karıştırmak. Yolsuz, okulsuz, sağlık ocaksız köy kalmamıştır.
- İşçiler de öyle değil mi? Her gün gırtlağımıza çöküyorlar, “zam, zam, zam” diye. Ne yaparlar bu kadar parayı aklım almıyor. Doymak nedir bilmiyorlar inanın.
Filmin adı, ARKADAŞ.
Yapım yılı, 1974.
46 sene geçmiş aradan.
Muhabbet aynı.
Dert aynı.
Tipler aynı.
* * *
Ya ben, kimim?
Elbette Yılmaz Güney.
DİPNOT:
Erdoğan: “Buzdolabı satışı, 1 milyon 88 bin adetten 2 buçuk milyona çıktı, çamaşır makinesi, bulaşık makinesi satışı da arttı. Bunlar ülkemizdeki refah düzeyini ifade eden rakamlar.”