Antalya’da eşi ve çocuklarını da intiharına ortak eden Selim Şimşek’in Twitter sayfasını gördüğümde, şaşırdım açıkçası.

Hem ekonomik çaresizlik yüzünden, akıl almaz bir faciaya sürükleneceksin; hem o facianın yollarına taş döşeyenlere methiye düzeceksin.

Bunu önce sosyal medyada paylaştım iki satırla…

Tepkileri okuyunca içime sinmedi, biraz daha fazlasını yazmak istedim.

Zira yaşanan, fazlasıyla trajik bir çelişkiydi.

2014 YILINDAKİ BÜYÜK COŞKU

Selim Şimşek, özellikle 2014 yılında Recep Tayyip Erdoğan’a olan hayranlığını ifade ederken coştukça, coşmuş:

“Başbakanları asan darbeci alçaklara hayatı DAR EDİŞİNDEN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

“Bir avuç mutlu vede putlu azınlıkla değil, Halkla iç içe OLUŞUNDAN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

“Tebareke suresini İÇTEN OKUYUŞUNDAN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

“Allah’a SECDE EDİŞİNDEN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

“Ergenekon gibi İslam ve halk düşmanı karanlık yapılara ve alçaklara BOYUN EĞMEDİĞİNDEN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

“İsrail Cumhurbaşkanına dünyanın gözü önünde POSTA KOYUŞUNDAN dolayı; Recep Tayyip ERDOĞAN’ı Sevdim…”

EKONOMİYE DESTEK MESAJLARI

Sadece siyaseten değil, onu ve ailesini ölüme götüren ekonomik duruma bakışı da, 2014 yılında umut doluymuş:

“Bölgesel ticaretimizin payı genel dış ticaretimiz içinde son 12 yılda yüzde8’den yüzde25’e yükselmiştir.”

“Vatandaşlarımız 2002 yılında 42 ülkeye vizesiz seyahat edebilirken, bugün bu sayı 70’e ulaşmıştır.”

“Toplam istihdam düzeyimizi 2002 yılında 19,4 milyondan, 2013 yılında 25,7 milyona yükselttik.”

“Doktor görmeyen en ücra köşelerde bile artık uzman doktorlarımız var.”

Vs vs…

KEŞKE YAZMAYA DEVAM ETSEYDİ

Son paylaşımı 5 Mart 2018 tarihini taşıyor Selim Şimşek’in.

“Antalya’da fetöcülerin korkulu rüyası @hasanyesildag il başkanlığına gelerek sözde mücadele eden ama özde fetö ile kolkola gezenlerin, kollarını kırmaya geliyor” demiş ve NOKTA

Hiç ses yok ondan sonra.

Keşke 2019 yılının 9 Kasım gününe kadar değişen düşüncelerini, yaşadığı çaresizliği, duyduğu öfke ve pişmanlığı da yazsaydı.

En azından biraz olsun rahatlardı.

Derdini döker, içini boşaltırdı.

Belki de sonunda, kendini ve ailesini öldürme çılgınlığını yapmazdı.

Keşke…