Meydanlarda bugün kadınlar var.

Dünyanın hemen her yerinde, kadına yönelik şiddete karşı eylem var, tepki var.

Nasıl olmasın ki?

Hele Türkiye’de…

Sadece Ekim ayında 36 kadın öldürüldü bu ülkede.

Dikkatle izlediğim “Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu” çığlık çığlığa…

Haklılar.

Çok haklılar.

Çünkü kör ve karanlık bir kuyu ile karşılaşılıyor, daha ilk adımda.

Kadın öldürülmekle kalmıyor.

Faili de meçhul kalıyor!

Yargıda eylem birliği

Onun için diyorlar ki:

“Kadınların kim tarafından, neden öldürüldüğü tespit edilmedikçe; adil yargılama yapılmayıp, şüpheli, sanık ve katiller caydırıcı cezalar almadıkça, önleyici tedbirler uygulanmadıkça şiddet boyut değiştirerek sürmeye devam ediyor.”

Lafla önlenemez taciz, şiddet ve cinayetler.

Keşke “kadına ve çocuğa yönelik suçlar için yasalardaki cezalar iki misli uygulansa” diyebilsem ama biliyorum, olmaz.

Olabilecek ilk şey, adalet çarkının hızlı ve kararlı biçimde dönmesini sağlamaktır ancak.

O davalar geldi mi yargının önüne, yasalarda öngörülen cezanın üst sınırdan verileceğine ve asla (mahkemede uslu durmak vb. gerekçeler ile) indirime gidilmeyeceğine; herkes güvenmeli, inanmalıdır.

Yoksa vahşet sürer

Mersin’de bir bankada çalışan 34 yaşındaki Cemile Ertürkoğlu, boşanmak istediği eşi Mustafa Ertürkoğlu tarafından 28 Kasım 2018’de boğazı kesilerek öldürülmüştü.

Geçen gün bu davanın ilk duruşması yapıldı.

Sanık Mustafa Ertürkoğlu, SEGBİS yöntemiyle katıldığı duruşmada cinayeti tüm detaylarıyla itiraf etti; eşinin ilk önce boğazını, ardından uzuvlarını kestiğini ve “cesetten kurtulmak için” satın aldığı kıyma makinesiyle parçalayıp şehrin farklı bölgelerindeki çöp konteynerlerine attığını anlattı.

Korku filmlerinde dahi benzerine zor tanık olunacak bu dehşet ve manzarasının benzerleri “bu düzen böyle sürdükçe” yaşanmaya korkarım devam edecek.