Ülkedeki pek çok insan TÜİK verilerine güvenmiyor. Hatta benim gibi hemen her gün bu verileri yorumlayanlara “saf işte, bu rakamlara itibar ediyor” kıvamında bakıldığını da hissediyorum.

Ben güveniyor muyum verilere? Enflasyon ve işsizlik verilerinde metodoloji sorunları olduğunu düşünüyorum. Diğer verilerin “daha masum” olduğuna inanıyorum.

Zaten ülke olarak veri toplama, biriktirme, işleme, yorumlama konusunda yapısal sorunlarımız var. Ülkedeki “yönetişim standardı” belli. Şeffaflık kültürümüz yok.

Ancak ben yine de verilerin ancak başka verilerle yanlışlanabileceğini düşündüğüm için verilere bakmaya ve yorumlamaya devam ediyorum.

Bugün açıklanan İnşaat Maliyet Endeksi, Kasım 2019 ne demek istediğimi anlatmak için güzel bir örnek.

Manşet şöyle: “İnşaat maliyet endeksi yıllık yüzde 7.62 artarken aylık yüzde 0.02 azaldı.”

“İşçilik” maliyet artışı hariç detaylar da fena değil: “Bir önceki aya göre malzeme endeksi yüzde 0.15 azaldı, işçilik endeksi yüzde 0.23 arttı. Ayrıca bir önceki yılın aynı ayına göre malzeme endeksi yüzde 0.74, işçilik endeksi yüzde 25.61 arttı.”

İnşaat maliyetine bir de Kasım 2017’den bu yana yani iki yıllık sürede ne olmuş diye bakalım.

İnşaat maliyetleri son iki yılda yüzde 40 artmış.

Yani fiyat artışları önce raydan çıkmış, sonra sakinlemiş. Son bir yıllık veri, ana depremin ardından gelen daha düşük büyüklükteki artçı şok gibi…

Enflasyon verilerini de artık son iki, hatta üç yıllık dönem için vermek gerek. Yoksa resmin tamamını göstermeyen son bir yıldaki ılımlı artışlar (veriler doğru olsa bile) hiç inandırıcı olmuyor.