Nereden bakarsanız bakın, her şey kara.

Ne demeye çalışırsanız çalışın, her şey kapkara.

Onun için koyacak bir fotoğraf bile yok, kara, kapkara zeminden başka.

Ve o karanlık içinde yol almaya çalışmak, bir yere toslamadan yazmak, kıldan ince, kılıçtan keskin bir çaba.

Yine de çabalamak gerekiyor.

Karanlığa bir ışık yakmak için mecburuz buna.

Umarım dönülmez noktalara gelmemişizdir henüz.

Bu umuda sarılarak, hem akıl, hem vicdanla beraber cesur da olursak eğer; daha büyük acılardan korunmanın nihayet mümkün olabileceğine inanmak istiyorum.

* * *

Akıl şart.

Her koşulda en doğru olanı yapmak, aklı kullanarak gerçekleşebilir ancak.

İnsanın aklını tutsak eden duyguların ve hesapların hızla ve de öncelikle sona erdirilmesinden başka çare yok.

Bana göre, Suriye baştan beri bir bataklıktı ve orada bulunmak yanlıştı.

Başkasına göre, girilmeli ve savaşılmalıydı.

Bana göre/başkasına göre tartışmasını geçtik artık.

Askerlerimizi koruyamıyor, sayısını bile bilemediğimiz kadar çok şehit veriyoruz boyuna.
Daha fazla dayanamayız akan kana.

* * *

Vicdan şart.

Hayatını kaybedenler vatan evladıdır.

Vatanın her yerine ateş düşüyor.

Anaların babaların, eşlerin çocukların acısını yok sayarak nasıl yol alınabilir?

Neden, niçin sorularına hangi vicdan sahibi yüreklere sinen cevaplar verebilir?

* * *

Cesaret şart.

Suriye’de karşımıza dikilenin kim olduğunu dünya alem bilir ve açıkça ilan ederken, biz onun adını bile açıkça koyamıyor, halkımıza “Rusya” diyemiyoruz.

Ve şu da var.

Cesaret ille de savaşmak değildir.

Bazen savaşmaktan kaçınmak için, çok daha fazla cesur olmak gerekir.