Önce üç kere tahtaya vurup “Allah korusun” diyelim ve korkulu rüyamız deprem gerçeğini, 1999 yılı Ağustos ayında yaşanan büyük felaket vesilesiyle tekrar gündeme getirelim.
O tarihte Star gazetesinde yazıyor ve Ankara’da çalışıyordum. Ama birkaç günlük kaçamak yapmış, ailemle beraber önce Çeşme’ye gitmiş, sonra Foça’ya gelmiştik.
Hiç hissetmedik depremi.
Cumartesi sabahı kalktığımızda dikkatimizi çeken şey, elektriklerin kesik olmasıydı.
Bahçelere bakan Hüseyin amca vardı. Onu gördüm, selamlaştık. İlk haberi ondan aldık, “İstanbul’da deprem olmuş galiba” dedi.
Telekomünikasyon altyapısı yetersizdi. “Ne olduğunu anlamak” için epey zaman geçti.
Bugüne gelince ise zamanı geçmeyen şey, deprem veya benzeri kriz anlarında haberlerin kulaktan kulağa, takla ata ata yayılıp, üremesi…
Yalanın ve yanlışın, doğru ve gerçeğin yerine geçmesi.
O nedenle teyit.org’tan Kansu Ekin Tanca’nın  derli toplu uyarılarını “önemli sayılabilecek” her olay için dikkate almanızı öneriyorum.

* * *

Yaşadığımız “bilgi ve hız çağı” aynı zamanda, “yanıltmaya, aldatmaya, istismara” da çok açık.
Bazen büyük ve kirli hesaplar devreye giriyor. İnsanları kışkırtıp, telafisi imkansız acılara yol açılıyor.
Bazen sadece bir manyak, kendi tuhaf zevkleri için yalanı zehirli bir yılan gibi kullanıyor!
En basitinden, kamuoyunun tanıdığı ve başına kaza bela gelen kişiler hastaneye düşmeye görsün. Hayatını yitirmeden defalarca mezara konuyor.

* * *

Ey halkım.
Her gördüğüne inanma.
Her duyduğuna kanma.
Her okuduğunu ciddiye alma.

* * *

Madem bilgi ve hız çağındayız, madem internet her an elinin altında; oradan önüne gelen haberi, iddiayı paylaşmadan önce bir dur.
Nefes al biraz.
Elindeki teknolojiyi sen de kullan.
Araştırmacı/soruşturmacı gazete ve gazeteci kalmamış olabilir.
Onların yerine sen geç.
Sor, soruştur.
Ara, araştır.
İş işten geçmeden, ona buna alet olmadan; doğru bilgiye ulaş, en azından ulaşmaya çalış.