ABD’li yatırımcı, banker ve Planet Ponzi kitabının yazarı Mitchell Feierstein, RT için kaleme aldığı analizde, koronavirüsün küreselleşme ve açık sınır politikalarının makyajını döktüğünü, uluslara bağımsızlıklarını yeniden kazanmaları için yeni bir neden verdiğini savundu. The Independent ve Huffington Post için analizler de yazan Mitchell Feierstein’in RT’de yayımlanan makalesini Ayşen Tekşen’in çevirisiyle paylaşıyoruz…

Mitchell Feierstein | Küreselciliğin açık sınırları ve ucu ucuna tedarik zincirleri bize ucuz işgücü ve ürünler sağlıyordu –ama koronavirüs salgını bugüne dek ihmal edilen bağımsızlığın çok ağır olan bedelini gösterdi.

Covid-19 küreselciliğin peçesini kaldırdı ve ne yazık ki altından çok çirkin bir şey çıktı. Virüs, ucu ucuna üretim zincirlerinin ve bizim onlara bağımlılığımızın önemini gösterdi. Tedarik zincirleri ancak en zayıf halkaları kadar güçlüdür. Bu tedarik zincirinin herhangi bir bileşeni eksik olursa, eksik bileşeni kontrol eden ulus bu zinciri kırarak yıkıcı ekonomik, jeopolitik ve sosyal sonuçlara yol açabilir.

Örneğin, acil durum tıbbi malzemelerini ve yaşamsal öneme sahip ilaçları ele alalım.

Antibiyotiklerin ve onları üretmek için gerekli içerik maddelerin önemli bölümü Çin malıdır. Hindistan, Başkan Trump’ın koronavirüs tedavisinde “çığır açan” diye çığırtkanlığını yaptığı sıtma ilacı hidroksiklorokinin ihracatını yasakladı. Parasetamol gibi reçetesiz satılan basit ilaçların bile “mevcudu kalmadı.”

Bulunmaz Hint kumaşı ve yetenekli Merkez Bankacılarını bulmak, N95 yüz maskesi, eldiven, termometre, nabız oksimetresi, el antiseptiği ve izopropil alkol bulmaktan daha kolay görünüyor.

Önemli altyapıları, kamyonları, trenleri, uçakları ve otomobilleri çalıştırmak için de başka milletlerin elektrikli parçalarına bağımlıyız.

Tıbbi malzeme tedarik zinciri içeriklerine milli ihracat yasakları koymak, artık içeride üretmedikleri ürünlerde başka uluslara bağımlı hale gelmiş her millet için bir uyarı işaretidir. Ulusal Güvenlik tartışmalarının bir bölümünün de hayati öneme sahip emtialar ve tıbbi malzemelerdeki kıtlıkla ilgili görüşmelere ayrılması gerekir. İnsanların hayatları, 30 yıllık neoliberal küreselcilik sayesinde bugün kontrolümüz dışında kalan bu ilaçlara, tıbbi ürünlere ve cihazlara serbest erişime ve onların teminine bağlıdır. Bu altyapıyı yeniden kurmalı ve zorunlu gereksinim maddelerini sağlamada kendimize yeterli hale gelmeliyiz. Şu anda Covid-19’la savaşmak ve onu tedavi etmek için gerekli olan solunum cihazları ya da ilaçlara sahip değiliz –kimin ölüp kimin kalacağına kim karar veriyor? ASLA bu durumda olmamalıydık–bir daha asla bu durumda olmamalıyız.

Tedarik zincirimizde herhangi bir kesintinin sonucunda işsizlik ve ipotek sayılarında bir tırmanış yaşanacak ve insanlar ailelerini besleyemeyecektir. Daha şimdiden İtalya’da sivil kargaşa başladı ve büyük olasılıkla bütün dünyaya yayılacaktır.

Hangi sektörlerin ulusal güvenlik konusu ya da daha açık bir ifadeyle, yurttaşları için ölüm kalım meselesi olduğunun ülkeler tarafından acil olarak değerlendirmesi ve sınıflandırması gerekir.

Geçen Aralık’taki İngiltere parlamento seçimlerine adaylığımı koyduğumda kampanyamın temel taşını oluşturan konular bağımsızlık, demokratik ilkelerin onarılması, özgürlük ve mali muhafazakârlıktı. Her ulus devletin kendi önceliklerini yeniden düşünmesi ve yeniden sınıflandırması gerekir. Bu sınıflandırmada tüm vatandaşların sağlık, güvenlik ve refahının güvenceye alınması kimlik siyasetinden, zehirleyici bir takibi-bırak kültüründen ve sosyal medya yoluyla ayak takımı yönetiminden önce gelmelidir. Bretix ve Avrupa Birliği’nden ayrılmayı isteme nedenlerimi soğukkanlı bir biçimde değerlendirirken, Covid-19 salgını bir ulusun ayakta kalabilmesi ve gelişmesi için birinci önceliğin tedarik zincirlerine karşılıklı bağımlılıkta değil bağımsızlıkta olması gerektiğini hatırlattı. Covid-19 karşılıklı bağımlılığın nasıl da hayatlara mal olabileceğini gösterdi.

Bu salgın, ölüm oranının yüzde 11 ile yüzde 14 arasında gidip geldiği İtalya’yı yıkıp geçti. Bunlar mevcut kriz esnasında koronavirüse bağlı ölüm oranları arasında en yüksek olanlardır. Bu, benzeri görülmemiş bir insanlık krizidir. Yardıma ama hemen şimdi verilecek yardıma ihtiyaçları var. AB’ye başvurdular ama çığlıklar duymazdan gelindi. Sadece Rusya’dan yardım alabildiler. 2017 rakamlarına göre, son 17 yıldaki GSYH artışı açısından İtalya, 154 ülke arasında Haiti ve Zimbabwe’nin üstünde, 152’inci sıradaydı. AB içinde en fazla borç kâğıdı çıkaran ülke İtalya’dır ve yıllardır uyardığım gibi, asla geri ödeyemeyeceği ve ödemeyeceği 4 trilyon dolar borcu vardır. Temerrüt haberinin eli kulağındadır. 2008 mali krizi İtalya’nın genç işsizlik oranının tavan yapmasına neden oldu. İtalya’nın borcu arttıkça, 2014’de bu işsizlik rakamı AB’nin en yükseklerinden biri olan yüzde 42’ye ulaştı.

Hiç kuşku yok ki, önünde sonunda merkez bankacıları bir kurtarma paketi çözümüne başvuracaklardır. Şu talimatları izleyin yeter.

• Adım 1: Windows için Ctrl+P; for Apple için Command +P tıklayın
• Adım 2: Yoldaki tenekeyi tekmeleyin
• Adım 3: 1. adımı tekrarlayın
• Adım 4: 1. adımı tekrarlayın
• Adım 5: Dua edin ve erteleyin
• Adım 6: Telaş içinde 1. adımı tekrarlayın
• Adım 7: Çok fazla borç, kredi ve kaldıracın yanı sıra bizim aptallığımız ve güç zehirlenmemiz nedeniyle küresel finans sistemi iflas bayrağını çektiği için kendinize uygun bir barınak ve sığınak arayın.

Bu bankacıların izlediği politika bir sistem çöküşüne neden olmuştur ve tarihteki en büyük ekonomik buhran çok yakınımızdadır. İyi haber şu ki, Bretix onaylanmış olduğundan İngiltere’nin İtalya ya da AB üyesi diğer müsrif devletlerin borçlarını üstlenmesi gerekmeyecek. Buradan tasarruf edilecek olan para Britanya ekonomisini onarmak için yeniden sanayiler, altyapı ve tedarik zincirleri kurmaya harcanacak. Önemli iş kollarının yeniden inşa edilmesi, iş imkanlarına en çok ihtiyaç duyulan bir zamanda Birleşik Krallığın her yerinde binlerce yüksek ücretli iş olanağı yaratacaktır.