Hafta sonu evden çıkmaya gönlüm razı olmadı. Emir büyük yerden gelmişti zira.
Aklım tepiniyordu başımda:
“Sakın ha… Sakın ha… Evden çıkma.”
Gönlüm de dinledi aklımı.
Evden çıkmama razı olmadı.
Akıl ve gönül birlikteliğinin ne denli önemli ve yararlı olduğunu, “yurttan manzaralara” bakınca, daha iyi anladım.
Parklar dolu.
Orman yollarında, araba kuyruğu.
Meydanlar hıncahınç.
Dans pistleri bile açılmış, sarmaş dolaş olanlara.
Ne akıl kalmış başta.
Ne gönül ferman dinliyor!

* * *

Oysa Prof. Dr. Esin Davutoğlu Şenol’u dinleseler mesela:
“Bugün caddeler insan kaynıyordu. İnsanlara deli misiniz, şaka mı yapıyorsunuz demek istiyorum.”
De Hocam de.
Ne var ki, demek, söylemek nafile.
Dinlemiyorlar.
Umursamıyorlar.
Kitlesel intihara doğru gidiyor ülke.
Toplu cinayetlerin faili olmayı niyetlenmiş yığınlar, her yanda kol geziyor.

* * *

Neydi o İzmit’te, otobüsteki kadının “Maskeyi takmam da takmam” diye bağırması?
Deli miydi, delirtmişler miydi; her ne halse, resmen klinik bir vakaydı yaşanan!
Yapmayın Allah aşkına.
Uymayın yanlış yapanlara.
Çok kızıyorum maske takmamayı marifet sayanlara.

* * *

Sağlık Bakanı pek bir âlem.
Twitter mesajı atıyor boyuna.
Nasihat üzerine nasihat veriyor halka.
Anlayamadınız mı hâlâ işin lafla yürümediğini?!
Hayret.
Sen devletsin bay bakan.
Ver emri, denetlensin sokaklar, meydanlar.
Maske takmayana, anlayacağı dilden anlatılsın, maske takmanın zorunlu olduğu.
Yoksa sizin de mi “gönlünüz razı olmuyor” vatandaşın sıkıntıya düşmesine?!

* * *

Gönül meselesi, önemli tabii.
Bakın, ne demiş Hazreti Ali:
“Gönül, kendine benzeyen gönüle akar.”