Bir süredir 30 Ağustos Zafer Bayramı kutlamalarında ilgisiz davranılmasını eleştiren tarihçi- yazar Prof. Ortaylı, “Milli bayramları kutlamada bir tekdüzeliğe girildi. Tekdüzelik derken, yazı-çizi, tören, konser, asıl önemlisi tarih sempozyumlarının noksanlığından söz ediyorum” dedi.

Tarihçi- yazar İlber Ortaylı, “Milli bayramları kutlamada bir tekdüzeliğe girildi. Tekdüzelik derken, yazı-çizi, tören, konser, asıl önemlisi tarih sempozyumlarının noksanlığından söz ediyorum.” değerlendirmesini yaptı.

Ortaylı’nın Hürriyet gazetesinde yayınlanan bugünkü “Jean-François Champollion” başlıklı yazısının ilgili bölümü şöyle:

“Ağustos ayı, Türk savaş tekniği ve sefer zamanlarının iklimle bağlantısı yüzünden bir zaferler ayıdır. Mohaç gibi, Büyük Taarruz’un girişi sayılan Sakarya Muharebesi gibi…

Bir zamandır, bu ordu bayramımızın milletin bayramı olduğu da unutularak bir ilgisizlik hâkim oldu. Hatta tatil yerlerinde kümelenmek, 30 Ağustos kutlamalarını sadece askeri birliklere bıraktı.

İnsanların alışkanlık ve özlemini değiştirmenin manası yok. Sayfiye yerlerinde de bu bayram kutlanır. Nitekim bu sene 100. yılında bunu biraz gördük. Pekâlâ birçok konferanslar akşam açık havada yapılabilir (benim de yaptığım gibi), fener alayları, kutlamalar yurdun dört köşesinde tekrarlanabilir; hatta daha bile iyi oluyor. Herhalde ‘Büyük Taarruz’, Ankara, İstanbul, İzmir’de canlı bir şekilde kutlanmanın ötesinde de yoğun olarak anılmalıdır.

Milli bayramları kutlamada bir tekdüzeliğe girildi. Tekdüzelik derken, yazı-çizi, tören, konser, asıl önemlisi tarih sempozyumlarının noksanlığından söz ediyorum. Vakıa bu yıl Milliyet gazetesinin Mert İnan editörlüğünde çıkardığı ilave, Yılmaz Özdil’in edebi bir şaheser olarak nitelendirilecek yazısı, yeni görüşler, askeri tarihçilerimiz ve komutanlarımızın (Dr. Selim Erdoğan, Ahmet Yavuz Paşa gibi) monografileri durumu değiştirmişe benziyor. Ama inşallah gelecek yıl Lozan Antlaşması üzerindeki yavanlıklar, saçma iddialar, yanlış yorumlar yapılmaz.

Aziz Cumhuriyet’imizin 100. yılı, sadece Türkiye’nin değil bütün Türk dünyasının, Şark’ın tarihi dönüşümü olarak ele alınır. Bunu için canlı bir hazırlık henüz göremiyorum ama ne beis! Şu andan itibaren de gayrete gelinebilir.”