Ne zaman Yunanistan ile bir sorun yaşansa telefonum susmak bilmez.
Her arayan da “Neler oluyor, Savaşa mı giriyoruz, Atina bu olaya nasıl bakıyor” soruları ile karşılar beni.
Bugüne kadar “Arkadaşlar bir şey olmaz, gerginlik tırmandırmakta üzerimize yoktur, daha önce de benzer süreçler yaşanmıştı sonuç çıkmadı” demişimdir.
Bugün yine aynı şeyleri söylüyorum.
İçeride sıkışınca uluslararası bir sorun çıkarmak, toplumun dikkatini ekonomi üzerinden diplomasiye kaydırmak merkez sağ iktidarların klasik oyun alanıdır.
Fakat bu kez arada bir fark var. Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu günden beri taraf olmayı yeğlemiş, bir blokun içinde hareket etmiştir. Bu blok da ağırlıklı olarak Batı olmuştur. Bazen blok içinde yaşanan gerilimler yine blok içinde yumuşatılmıştır.

Bu kez Türkiye muhteşem yalnızlığı yaşıyor.
Bir tarafta Suriye politikaları, Akkuyu nükleer santrali, Mavi Akım, Antalya turizmi, yaş meyve sebze ihracatı nedeniyle Rusya ile yakınlaşma görülürken ki bu yakınlaşma da sona eriyor. Diğer tarafta NATO üzerinden Libya’da ve Doğu Akdeniz’de yaşanan sıcak temaslar.
Olayı ülke bazına indirgediğimizde tablo çok açık.
Libya’da yaşananlar nedeni ile Rusya ile aranız açılıyor. Keza Suriye’de İdlib’te verilen sözler tutulmadı. Üstelik daha büyük operasyon hazırlığında Ankara. Putin, Mavi Akım üzerinden Türkiye’ye verilen doğalgazı kısıtlıyor. Saros körfezinde LNG limanı inşa etmek fikri de doğal gaz talebinde yaşanacak zorluklara yönelik alternatif yaratmak ile ilgili.
Suriye’de Türkiye’nin diğer müteffiki İran ise Şii-Sünni çatışması nedeniyle ebedi düşman.
Doğu Akdeniz’de İsrail-Fransa-Kıbrıs-Yunanistan dörtlüsüne İtalya da eklendi. İsrail dışındaki diğer ülkeler AB üyesi. Ve Erdoğan’ın attığı adımlar nedeniyle AB üst yönetimi Ankara’ya hayli mesafeli.
Katar dışındaki körfez ülkeleri ile Mısır İslam Birliği içinde oynadıkları roller ile Ankara’nın diğer düşmanları.

Geriye kim kaldı?
ABD…
S400’ler için yaptırım uygulama kararı daha dün kabul edildi. Demokratlar Ankara’ya ciddi tavırlı. Ama ilk kez cumhuriyetçilerin de bir bölümü Erdoğan karşıtı.
Başkan Trump dışında Erdoğan ile ilişki kurmak isteyen kurum bulmak zor ABD’de. Üstelik 3 Kasım’da seçim var ve Trump şu sıralar anketlere göre kayıpta.
Şu atmosfere bakıldığında Ankara gerçekten muhteşem yalnızlığın dibine gömülmüş durumda.

Neyse ki AB içinde özellikle de Yunanistan’da yeni bir düşünce doğuyor.
“Türkiye sadece Erdoğan değildir” şiarı ile hareket eden grup muhalif belediye başkanları üzerinden yeni bir diyalog başlatma peşindeler.
Tabii ki CHP kurultayı sonrası. Taşlar iyice yerine oturunca.